Zjechaliśmy z drogi na Nitrę niechcący, gdzieś na rozwidleniu.
– Zawracam. Zboczyliśmy. Nie wiem jak to się stało! Zagadaliśmy się! Rozmawialiśmy
z Przyjacielem o bliskości i granicach. Bliskości w kilometrach w tej części
Europy. Mieliśmy około stu kilometrów do naszego celu – Nitry, w Słowacji.
Stanęliśmy po drodze w ciekawym miasteczku, u stóp jednego z zamków obronnych
wzdłuż Dunaju.
Kiedy weszliśmy do winoteki w Podersdorf, przy ladzie stał mężczyzna w kaszkiecie. Odwrócił się w naszym kierunku, pozdrowił rozpowszechnionym w południowym obszarze języka niemieckiego Grüss Gott, i szybko wyszedł. Na ladzie pusty kieliszek.
Młoda szatynka o jasnych oczach podała nam listę win. Zagłębiliśmy się w nią.
Read more
Do platformy widokowej podchodzi się stromą, wąską szutrową drogą wśród malowniczych domków otoczonych jesiennymi kwiatami i jabłoniami ciężkimi czerwienią. Stokami spływają niewielkie winnice. Ze wzgórza widać Austrię i Węgry.
Po austriackiej stronie południowy Burgenland, najbardziej wysunięta na wschód część kraju. Rozległe parki przyrody, szachownica pól i winnic, dolina niewielkiej rzeczki.
Read more
To nie był specjalny efekt. Sztuczny kominek wydawał syki i trzaski mające naśladować prawdziwy, ale co chwila gasł i ponownie się ożywiał.
Do Tokaju przyjechaliśmy z Przyjacielem późnym popołudniem. Tak żeby wrzucić rzeczy do mieszkania, które wynajęłam, odświeżyć się po kilkugodzinnej podróży samochodem przez słowacką część terenów uprawy win tokajskich, i wyjść na miasto, a raczej do miasteczka. Tokaj ma niewiele ponad cztery tysiące mieszkańców. Niemniej jest stolicą regionu znanego od co najmniej XI wieku ze słodkiego wina nie mającego sobie równych.
Read more
Pakowanie jest dokonywaniem wyboru. Niezależnie od tego czy wyjeżdża się na trochę, na chwilkę, na moment, czy na zawsze. Bagaż to ważna rzecz. W każdym momencie życia.
Wiele razy pakowałam się szybko, w stresie, niemożności zdążenia. Nie tym razem. Tym razem odczuwałam ogromny komfort, wręcz przyjemność. Wyjeżdżaliśmy z Przyjacielem na wycieczkę. Samochodem. Pakowałam się z przerwami na telefony, herbatę i przemyślenia ogólne, niekoniecznie bezpośrednio związane z wyjazdem, a Przyjaciel pojechał odebrać z przeglądu samochód. Samochód jest od wielu, wielu, wielu lat oswojony z Przyjacielem i w związku z tym ma swoje prawa. Na przykład lubi płatać figle. Więc, żeby tego uniknąć, żeby przejąć kontrolę, Przyjaciel udał się do warsztatu za miastem, gdzie króluje pan Jan Złota Rączka. Gdyby nie on nie byłoby czym jechać. Jemu zawdzięczamy, że mający swoje lata, ikonowy, bardzo granatowy Jeep Liberty powiózł nas szlakiem tokaju.
Read more
Patrzyłam przez ramię małego chłopca, może dziesięcioletniego. Na prostokątnej karteczce w jasnoniebieskim kolorze powoli pisał:
„Najukochańsza Babciu,
Bardzo Cię nam wszystkim brakuje. Chcę żebyś wiedziała, że nigdy o Tobie nie zapomnimy. Kochamy Cię i będziemy kochać zawsze. Proszę Cię, dbaj o siebie tam gdzie teraz jesteś!”
Chłopczyk podał kartkę mamie. Przeczytała, uśmiechnęła się.
Read more
Kamosu Sakai urodził się w dobrym czasie. W Japonii wszystko się zmieniało. Od kilku lat. Od czasu cesarza reformatora, cesarza, który zakończył długi okres izolacji kraju. Nastąpiła era Meiji.
Ta zmiana, jak to zmiana postanowiona przez władcę absolutnego, była gwałtowna, była rodzajem rewolucji, choć to słowo całkowicie nie przystaje do systemu politycznego Japonii. Cesarz postanowił otworzyć swoje państwo na kulturę, politykę, sposób myślenia Zachodu. Tego nigdy i nigdzie nie udaje się dokonać poprzez pstryknięcie palcami, nawet jeśli są to palce imperatora, wszechwładcy.
Read more
Trzy psy wybiegły w szalonym pędzie na biały piasek. Psy umieją się śmiać. Te wypisane miały na mordkach wielkie zadowolenie. Psie zadowolenie z psiego szaleństwa.
Trzy labradory o różnych odcieniach beżu: jasno żółty, jasno kawowy i prawie biały.
Były jeszcze dość daleko, kiedy Przyjaciel zdecydowanym ruchem uniósł Niunię i objął obiema rękami.
Read more
Koralowe wysepki ułożone półkolem od Miami po Key West to najbardziej wysunięta na południe część Florydy. Odmienna jej część. Inna florydzka bajka!
Read more
Miałam przed sobą Rzym. Panoramę miasta z pierwszego wieku naszej ery. Stałam na wzgórzu i przyglądałam się własnej wyobraźni.
Więc tak to było? Tak wyglądało?
Nie, nie chodziło mi o sam widok, który rozpościerał się przede mną, a o fakt, że to było ogromne płótno stworzone w celu, o którym dotychczas miałam skromne bardzo pojęcie.
Read more