Stałyśmy przed furtką. Moja nowa znajoma i ja. Saher trzymała w ręku przykryty folią talerzyk. Wiedziałam, co jest pod spodem. Jej cudowne ciasto orzechowe, tak bogate, tak pachnące miodem i kardamonem i goździkami i gałką muszkatołową…Wysłała mi lakoniczny sms: „w domu?”. Na co odpowiedziałam twierdząco. „Przynoszę ciasto” brzmiała następna wiadomość. W kilka minut potem spotkałyśmy się przed furtką. Stała uśmiechnięta, z unoszącymi się w lekki ukos ciemnymi oczyma. Ciepły wzrok.