– Amelia! Amelia!
Usłyszałam to wołanie, kiedy podchodziłam do jednego z placów Poitiers stromą uliczką, którą brukowano właśnie kamienną kostką, przywracając jej średniowieczny wygląd. Byłam zmęczona nie tyle suchym gorącym wiatrem, ile emocją oglądania katedry. Tak, można być zmęczonym pięknem, bajką przeszłości. Wnętrze mnie wchłonęło. Kolumny z zachowanymi głośnymi kolorami romańskości. Średniowiecze lubowało się w kolorach, w zdecydowanych, ostrych barwach.
Read more
– Jak myślisz, czemu tak się dzieje? Cyntia patrzyła jak spokojnie i w poczuciu całkowitego luzu układam w kolejności, swojej własnej, graniasto szlifowane szaro różowo przeźroczyste agaty, z których miał za chwilę powstać mój drugi naszyjnik własnej roboty.
Read more
To, że przewodniczki po ONZ, UN guides, zużywały pięć par butów rocznie, wyczytałam w New York Times sprzed sześćdziesięciu lat, w jednym z artykułów o „błękitnych dziewczynach”. Szperałam w materiałach z tego czasu intensywnego rozrastania się Organizacji Narodów Zjednoczonych, głównie o kolejne państwa afrykańskie wyzwalające się spod kolonializmu, w zupełnie innym celu.
Read more
