Próżno  usiłuję uładzić rozbrykane, rozbiegane stado myśli

Zamknąć w przewidywalność zdań

Tylko po co?

Kiedy wreszcie legną,  zziajane, zdyszane, syte wyobraźnią wrażeń, głodne wiersza

Same ułożą się w ogarniające mnie słowa.