Pochyliłam się nad krzakiem indonezyjskiej czereśni. Dojrzałe głęboką czerwienią pręgowane kulki prosiły o spróbowanie! Lubię je. Mają smak jakby zbyt ostry, nadmiernie narzucająco perfumowany, potem rozchodzą się po podniebieniu tchnieniem kwasowej goryczy, żeby w końcu pozostawić na wargach słodycz. Na gałęzi siedział motyl, którego najpierw wzięłam za białawy kwiat o lekko błękitnych refleksach. Rozpostarte skrzydła trwały w bezruchu mimo bliskości mojej dloni.
Read more
Szczek Niuni nabrał proszalnego tonu. Chciałam dokończyć zdanie, ale w końcu wstałam od biurka i wyszłam na taras. Właściwie to nie taras a tarasowa przestrzeń, nad którą, na stalowym szkielecie napięta jest moskitiera. Lanai. Tak powinnam była napisać. Nazwa pochodzi z Hawajów (jedna z wysp ma właśnie taką wdzięczną i dźwięczną nazwę).
Read more
Obraził się na mnie, kiedy wyjechałam na kilka miesięcy. Podobno nie ma poczucia czasu. Ma jednak poczucie dbania o niego. Zwracania na niego uwagi. Dogadzania mu. To z pewnością!
Read more
„Berthe Morisot au bouquet de violettes”. Edouard Manet. 1872.
Właściwie tego bukiecika fiołków nie widać. Może właśnie tytuł sprawia, że szukasz go wzrokiem. I w końcu, znajdujesz. Tkwi, jakby niedbale ukrytą fioletową plamą , u nasady bardzo mało kapryśnego dekoltu przeuroczej brunetki całej w czerni.
Read more